Indhold
„Við Íslendingar þurfum að taka okkur tak,” segir Kristján Sverrisson, forstjóri Heyrnar- og talmeinastöðvar, í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.
Í dag, 27. júní, er dagur daufblindu og varpar Kristján í tilefni dagsins ljósi á það sem betur má fara í þeim efnum hér á landi.
Í grein sinni bendir hann á að fólk með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu sé einn af þeim hópum sem eru hvað afskiptastir og oft lítið tekið eftir. Þá sé löngu orðið tímabært að viðurkenna þessa fötlun.
Kerfisbundin útilokun
„Þessi ósýnileiki veldur kerfisbundinni útilokun sem mörg upplifa þegar þau krefjast réttinda sinna eða reyna að nálgast nauðsynlega þjónustu,“ segir Kristján en daufblinda er einstakt fötlunarform sem stafar af samsettri skerðingu á sjón og heyrn. Bendir hann á að þessi fötlun hrjái 0,2% til 2% af íbúum jarðar.
„Einstaklingar með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu standa frammi fyrir verulegum hindrunum í samskiptum, hreyfanleika, menntun og aðgangi að upplýsingum. Bæði meðfædda og þróaða sjón- og heyrnarskerðingu þarf að viðurkenna á jafnréttisgrundvelli, þar sem hvort tveggja krefst sérhæfðs og aðlagaðs stuðnings,“ segir Kristján og bætir við að þetta feli meðal annars í sér aðgang að túlkun fyrir sjón- og heyrnarskerta einstaklinga, sértæka þjónustu, þjálfaða kennsluaðstoðarmenn og sérfræðinga í menntun og umönnun.
Click here to preview your posts with PRO themes ››
Íslendingar taki sér tak
„Þrátt fyrir þessar skýru þarfir er samþætt sjón- og heyrnarskerðing nær ósýnileg í umfjöllun á vettvangi stjórnmála, heilbrigðis- og félagsmála, sem leiðir til tölfræðilegs ósýnileika, takmarkaðrar þjónustu og útilokunar,“ segir hann og bætir við að Íslendingar þurfi að taka sér tak.
„Brýn nauðsyn er á rannsóknum á (raunverulegri) tíðni samþættrar sjón- og heyrnarskerðingar hér á landi og sérstaklega þarf að huga að þeim stóra hópi aldraðra sem, vegna verulegrar skerðingar á báðum skynfærum, eru með vangreindan vanda og hafa engan aðgang að úrræðum,“ segir hann.
Nefnir Kristján að ef litið sé á tölfræði, sem svokallaðar RAI-kannanir á þjónustuþörf aldraðra á elli- og hjúkrunarheimilum skrá, komi í ljós að ótrúlega stór hópur innlagðra er með verulega mikla sjón- og heyrnarskerðingu sem skerðir tjáskiptafærni og félagslega þátttöku.
Hverfa inn í myrkur og þögn
„Hluti þeirra er með hvort tveggja og myndu líklega falla undir greiningu um samþætta sjón- og heyrnarskerðingu ef einhver væri að leita! Þetta fólk hverfur inn í myrkur og þögn og er svipt miklum lífsgæðum á síðustu árum ævinnar.“
Kristján segir að lokum að það sé von hans að yfirvöld heilbrigðis- og fötlunarmála taki á þessum málum og verji fjármunum og mannafla til að rannsaka stöðu fólks með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu hér á landi og vinni að átaki til bættrar þjónustu í framtíðinni.
